Ik ben Richella Kläring, 34 jaar oud, geboren en getogen in Brabant en sinds enkele jaren is Rotterdam mijn thuis.

Ik ben een zorgzame creatieveling met een passie voor videografie,  muziek, verhalen, kunst en poezië.

​

Naast het werk als videograaf ben ik ook werkzaam als verpleegkundige. Twee verschillende dingen, maar het blijkt een ideale combinatie om zowel dienstbaar als creatief te kunnen zijn. 
Of het nu gaat om het verlenen van zorg of het vastleggen van dierbare herinneringen, in beide rollen help ik mensen tijdens belangrijke momenten in hun leven. Ik  ontmoet veel mensen met bijzondere verhalen waar gevoel en emotie in zit. 
 

Een trouwdag zie ik als iets magisch. Je zou met me urenlang kunnen praten over bruiloften, de waarde van film en hoe mooi het is dat de liefde als levenslange herinnering kan worden vastgelegd.
 

​

​

​

Ik ben niet met de camera in mijn hand geboren, maar ik ben zoals velen een liefhebber van films en series.
Het is pas sinds de laatste jaren, dat wanneer ik ergens naartoe ging er eerder gefilmd werd dan gefotografeerd.

Ik ga graag op zoek naar plaatsen die me een nieuw gevoel van thuiskomen geven en met de juiste woorden geef ik deze een speciale plek in mijn herinneringen. 

Vroeger hadden wij geen videocamera en smartphones bestonden in mijn kindertijd nog niet. Daardoor zijn er geen video’s vanuit die tijd, geen levensechte herinneringen aan mensen en momenten die me zo dierbaar waren en die er inmiddels niet meer zijn.  En voor mij is het een groot gemis. Ik denk dat ik juist daarom zoveel waarde hecht aan beeld en geluid, want film kan datgene bieden op een manier wat bij foto niet kan.  

​

Sinds 2022 ben ik mij gaan ontwikkelen in trouwvideografie. Dat begin werd gemaakt op een bruiloft waarop ik ceremoniemeester was, met een kleine camera bedoeld om foto’s tijdens het feest te maken. Er was zoveel moois om te filmen, maar het bruidspaar had geen videograaf. Ik maakte een trouwclipje, zonder te weten hoe videografen dit eigenlijk deden op een bruiloft. En de reacties die daarop volgden waren zo positief dat hieruit het idee ontstond om mij hierin te gaan ontwikkelen en hoe groter de liefde voor trouwfilms werd. 
Vanaf toen zag ik in allerlei dingen iets poëtisch, waarvan je een film kon maken. Het werd ook steeds meer opgemerkt door anderen. Maar het waren nog geen trouwfilms.

De eerste trouwfilm werd dat jaar gemaakt en het was een van de allermooiste dagen uit dat jaar. Een dag waar ik met een heel fijn gevoel op terug kijk.  Het werd steeds duidelijker hoe een trouwfilm er voor mij uit moest gaan zien: een ode aan de liefde. Romantisch en meeslepend. 
 

Hopelijk werkt mijn enthousiasme aanstekelijk, dan hoeft niemand meer spijt te hebben achteraf dat zij geen trouwfilm hebben laten maken. Maar ik besef me ook heel goed dat het niet vanzelfsprekend is om bij deze levensgebeurtenissen te mogen zijn. Ik ben zeer dankbaar en ik geniet van het geluk wat ik met mijn camera zie en wat ik aan de bruidsparen terug kan geven. 

​

Ik zou graag degene zijn op jullie bruiloft die het verhaal van jullie liefde vast mag leggen, waar jullie en de volgende generaties nog jarenlang naar terug kijken.

​